τριπλίτης

ο, Ν

(ορυκτ.) φωσφορικό ορυκτό τού μαγγανίου, τού σιδήρου, τού μαγνησίου και τού ασβεστίου, που απαντά με την μορφή λαμπερών έγχρωμων συμπαγών μαζών σε γρανιτικούς πηγματίτες.

[ΕΤΥΜΟΛ. Αντιδάνεια λ., πρβλ. γερμ. Triplit < tripl- (< τριπλοῦς) + -it (πρβλ. κατάλ. -ίτης*). Η λ. μαρτυρείται από το 1888 στον Αν. Κορδέλλα].